Een Kasteel vol hoop – en illusie
Zondagmiddag, prima weer, een vol Kasteel. Kinderen in Sparta-shirtjes. Oude mannen die nog maar eens over 1959 begonnen. Mannen van middelbare leeftijd die mijmerden over de jaren ’80. En supporters die zich lieten meeslepen in de waan dat er wat te halen viel. Een derby, een hoop kabaal. En toch: na een kwartier had je al dat typische Spartaanse voorgevoel. Het zou weer zo’n dag worden.
Eerste tik van Bos
In de openingsfase hield Sparta het nog redelijk dicht, zonder groots te zijn. Feyenoord hoefde niet eens te forceren. Het was wachten op het moment, en dat kwam: een afgeslagen corner, halfslachtig weggewerkt door Toornstra, en precies op de pantoffel van Jordan Bos. Harde uithaal, 0-1. Fraaie goal hoor, maar Sparta stond erbij alsof het een trainingspartij van de maandagmorgen betrof.
Inkakken – op het veld én tribune
Daarna zakte alles in. Op het veld en op de tribune. Het wandeltempo van Toornstra bleek besmettelijk. Kitolano probeerde nog een vuurtje op te stoken, Van Bergen ook, maar te veel spelers gaven simpelweg niet thuis. Young bijvoorbeeld: de bejubelde verdediger won welgeteld één (!) duel in negentig minuten. Clement speelde weer op z’n Clementiaans (obligaat en ongevaarlijk). En Ltaief? Die deed blijkbaar mee..
De dubbele Van Aanholt-show
Wie dacht dat we na rust zouden aanhaken, kwam bedrogen uit. Binnen vijf minuten lag het duel op slot – en daar had Patrick van Aanholt een hoofdrol in. Je verwacht van een routinier rust, maar Patrick bracht alleen chaos. Eerst voor rust al wat gevaarlijke missers in de opbouw, en na de thee de mokerslag: knullig balverlies, Feyenoord loert, Ueda rondt simpel af: 0-2.En toen dacht Van Aanholt blijkbaar: “Twee keer is scheepsrecht.” Hij leverde nóg een bal in, Ueda glipte erlangs, en Martins Indi mocht noodremmen. Rood. Sparta met tien, Feyenoord met een glimlach. Dankjewel, Patrick. Kanttekening: Indi had slimmer kunnen zijn. En geel had ook volstaan. Maar goed, de wedstrijd was gespeeld.
Wedstrijd beslist, Feyenoord spaarde zich
Met een man meer tikte Feyenoord de bal rustig rond. Het was wachten op meer goals. Ueda maakte er nog eentje, Timber prikte in blessuretijd de 0-4 binnen. Sparta spartelde nog even, maar het leek vooral op een oefenpot waarin je per ongeluk je B-linksback en een uitgebluste middenvelder had opgesteld. Alleen… dit wáren de routiniers.
Op rapport
- Steijn: dikke onvoldoende. Zelfs in een kansloze pot krijgt Oufkir nul minuten.
- Routiniers: dramatisch. Toornstra onzichtbaar, Van Aanholt funest.
- Supporters Feyenoord: voldoende, geen gezeik en weinig Feyenoorders buiten het uitvak. Maar dat “AZC, weg ermee”? Laat die onzin alsjeblieft achterwege.
- Supporters Sparta: gezapig, zoals vaak. Al verdient de support van de Spangenaren in het laatste kwartier wel een pluim.
- Invalbeurt Bakhari: zorgde voor een glimlach, vooral toen hij zichzelf in de luren legde.
Conclusie
Dit Sparta gaat natuurlijk niet degraderen. Maar we zullen uit een heel ander vaatje moeten tappen om serieus mee te blijven doen. Zes-uit-vier is niet slecht en misschien zelfs meer dan waar we rekening mee hielden. Maar het mag wel wat beter dan vandaag. We hebben de negende begroting en we staan ook negende. Maar tegen Excelsior en Twente moeten er natuurlijk minimaal zes punten behaald worden.
Tot over twee weken. In Kralingen!