Sparta kwam thuis niet verder dan 2-2 tegen Roda. Twente en Den Bosch haalden in 2019 al vier punten meer dan onze club. Natuurlijk, er kan in theorie nog van alles gebeuren, maar het kampioenschap raakt steeds verder uit zicht en nacompetitie daarom steeds dichterbij.
Verdedigende middenvelders top, verdediging tob
De oorzaak van het puntverlies tegen Roda was simpel gezegd tweeledig: onze club verzuimde enkele grote kansen te verzilveren en de ploeg stond enkele malen knullig te verdedigen. De werkelijke oorzaak ligt wat dieper. Geen enkele ploeg kan iedere wedstrijd 90 minuten lang domineren. Het is dan wel zaak dat een aantal ‘leiders’ in het veld op de juiste momenten zorgdragen dat het team compact blijft staan en er in een mindere fase geen schade opgelopen wordt. Juist in dat soort fases geven ervaren spelers als Wuytens, Auassar, Kortsmit en Drenthe te vaak niet thuis. Tegen Roda speelde Vriends ook nog eens ongelukkig. Dan kost dat je punten.
Als het om (verdedigende) middenvelders aangaat, kunnen we zo de eredivisie in. Laros Duarte blijkt een grote aanwinst. Deroy Duarte gaat steeds stabieler presteren. Breinburg kan je zo bij iedere Keuken Kampioen topper als verdedigende middenvelder in de basis zetten en Harroui was misschien wel de beste speler van de eerste seizoenshelft.
Er is natuurlijk niets mis mee dat er een concurrentiestrijd is om een basisplaats tussen Laros Duarte en Harroui – 2 spelers die tot de top van de Keuken Kampioen Divisie behoren. Het zegt iets over de keuze die Fraser heeft op die positie. Maar het is nogal frustrerend om te zien dat we achterin dan nog steeds spelen met diverse spelers die hooguit het niveau subtop eerste divisie aan kunnen. Verdedigend hebben de mannen het achterin moeilijk, maar het gaat niet alleen om het pure verdedigen. Opbouwend is het te traag, er is sprake van een gebrek aan snelheid en wendbaarheid en van leiderschap van achteruit is geen sprake. Als het team het moeilijk heeft, dan is er geen verdedigende basis om op terug te vallen. Het gaat dan juist achterin piepen en kraken.
Achterin hebben we simpelweg geen kampioensmateriaal. Of je nu met 4, 5 of 6 verdedigers gaat spelen; het is gewoon niet goed genoeg. Het is een analyse die vele supporters al maanden maken en we zijn benieuwd of Henk van Stee hier ook zo over denkt en nog voor 1 februari hier naar gaat handelen. Of denken beide Henken dat met de komst van Dirk Abels de zwakte achterin is opgelost? We gaan het de komende weken zien.
De wedstrijd begon zo mooi
Er valt over de wedstrijd tegen Roda zeker het nog positieve te melden. Onze club begon geweldig. Het was de beste eerste helft (nou ja, het waren de beste eerste 40 minuten) van het seizoen. Harroui moest op de bank plaatsnemen. Doodzonde natuurlijk dat een jongen uit de eigen jeugd die zo goed draait niet in de basis mocht starten, maar Fraser wilde zowaar wat aanvallender wilde spelen. Dervisoglu stond in de basis en met drie aanvallers en de continue opstomende Drenthe speelde Sparta wervelend. Leuke combinaties, aanval na aanval, Roda had helemaal niets te zeggen. Duarte & Duarte (Laros Duarte blijkt een serieuze aanwinst te zijn) speelden als veldheren en in de eerste helft hadden de mannen uit Kerkrade niets in te brengen tegen de energie van Rayhi en Drenthe ‘op links’.
De vraag is waarom Sparta niet zo voor de dag kan komen in uitwedstrijden tegen mindere ploegen. Ditmaal speelden we tegen Roda dat tweede was geworden in de tweede periode en dus in uitstekende vorm verkeerde. Als je zo had gespeeld tegen Jong Ajax, Helmond Sport, Cambuur of NEC dan waren die ploegen waarschijnlijk kansloos geweest. Het is een les om mee te nemen naar de volgende uitwedstrijden: speel ook buiten Rotterdam nou eens vol bravoure en lef!
Vriends scoorde uit een corner met het hoofd de 1-0. Rayhi maakte met een heerlijke knal met links de 2-0. Sparta had meer doelpunten moeten maken. Rayhi, Veldwijk, twee keer Dervisoglu, Auassar. Allemaal kregen ze uitstekende kansen. Roda stelde daar niets tegenover. Tegen het einde van de eerste helft nam Sparta iets gas terug. En toen kwam er precies zo’n moment waar we het in begin van het verslag over hadden. Niemand van de ervaren spelers neemt Sparta bij de hand als het even wat minder gaat. Drenthe, Vriends, Auassar, Wuytens en Dabo. Vijf verdedigers met eredivisie ervaring die de boel niet compact weten te houden. Roda profiteerde van de zee van ruimte die er lag met een prachtige combinatie, Vriends was na deze combinatie Engels ‘kwijt’ en die wist met het buitenkansje wel raad. 2-1 bij rust.
Een andere wedstrijd in de tweede helft
In de tweede helft zagen we een totaal andere wedstrijd. Roda zocht het randje op met tijdrekken, vertragen, erin kletsen en blessures faken. Roda vocht letterlijk en figuurlijk voor wat de ploeg waard was en daar is echt helemaal niets mis mee. Het werkte. Sparta wist er geen raad mee. De mooie combinaties van de eerste helft waren plotsklaps verdwenen. Maar ook simpel opbouwen van achteruit leidde met enige regelmatig tot ergernisopwekkende taferelen. Auassar schoof tot tweemaal toe een simpele bal zo over de zijlijn. Wuytens trapte de bal maar naar voren. De spel voortzettingen van Kortsmit waren om te huilen. Duarte en Duarte bleven gelukkig wel overeind, waardoor Sparta niet overlopen werd op het middenveld en de ploegen behoorlijk gelijkwaardig bleven. Dabo had nog enkele goede rushes langs de zijlijn. Maar van het goede voetbal was weinig meer over.
Al snel in de eerste helft had Roda de 2-2 gemaakt, toen Vriends en Auassar opnieuw de beste speler aan de zijde van Roda (Engels) uit het oog waren verloren. Onbegrijpelijk. Roda leek tevreden met de 2-2 en bleef Sparta met stevig en opportunistisch voetbal succesvol bestrijden. De eerste helft rende Henk Dijkhuizen nog achter Drenthe aan. In de rust had Dijkhuizen duidelijk de opdracht gekregen zelf maar te gaan rennen. De bal werd dan ook met grote regelmatig diep gespeeld op Dijkzhuizen. Er zat nauwelijks een voetballende gedachte achter, maar dit zorgde voor grote onrust bij Drenthe en Auassar. De laatste liet Dijkhuizen met links een voorzet zomaar ongestoord op doel schieten. Het is natuurlijk te gek voor woorden dat een beperkte rechtsback van Roda in zijn eentje twee ervaren spelers als Drenthe en Auassar in de war kan brengen, maar het was toch echt zo. Rayhi was geen schim meer van de goede speler uit de eerste helft, Dervisoglu kwam nauwelijks meer in het spel voor en Veldwijk had 90 minuten lang niet echt zijn dag. Sparta kon het voetbal niet meer in de ploeg terug krijgen.
Toch was onze club er bijna nog met de drie punten vandoor gegaan (over de hele wedstrijd bezien was dat ook wel terecht geweest), maar eenmaal belandde de bal op de paal en de uitstekende keeper van Roda (duidelijk ’the man of the match’) pareerde nog op katachtige wijze een kopbal van Veldwijk.
Aan de andere kant kreeg Roda nog een geweldige kopkans toen invaller Abels aan de grond genageld stond en bijna leek te ‘slapen’ een minuut na zijn invalbeurt. Laten we het hem maar niet kwalijk nemen en het houden op debuut-zenuwen of zoiets. Gelukkig ging de inzet van de Roda speler net naast het doel.
Conclusie: het waren 40 geweldige minuten, maar helaas bleek na 90 minuten dat Twente en Den Bosch weer twee punten zijn uitgelopen.
Verhaar
In de rust vond een mooi afscheid van Verhaar plaats. Prima georganiseerd door Sparta en de waardering van het publiek voor Verhaar droop van de tribunes. En terecht! Verhaar zelf kwam na afloop nog even naar het supportershome, waar hij nogmaals bedankt werd. We namen afscheid van een kampioen, terwijl het kampioenschap voor dit seizoen tegelijkertijd een stukje verder uit het zich raakte. Sparta zal zich moeten gaan opmaken voor 2 uitwedstrijden, die gewonnen moeten worden. Daarna de kraker tegen Twente. En ondertussen is het de vraag of Henk van Stee nog versterkingen weet te halen, die de selectie promotiewaardig kunnen maken. We gaan het de komende weken allemaal zien.