Sparta heeft gisteren drie punten gepakt tegen Telstar. Groots was het allemaal niet. Sterker nog: in de tweede helft had Telstar eigenlijk best recht op een punt. Niet omdat de Velzenaren nou zo geweldig speelden, maar vooral omdat Sparta werkelijk niks meer liet zien. Zo ver kwam het gelukkig niet. Na (slechts) vier minuten blessuretijd floot Kooij af en waren de punten binnen. En passant staan we ook gewoon zesde.
Eerste helft
Zeggen dat Sparta uit de startblokken schoot is wat overdreven, maar we hadden wél snel een grote kans. Lauritsen zat er goed bovenop na een slechte aanname van een Telstar-verdediger. De kans die daaruit volgde werd door Oufkir helaas niet benut. Daarna kabbelde het lang door. Pas halverwege de eerste helft kwam er weer wat leven in de brouwerij. Martins Indi kopte bijna de 1-0 binnen uit een ingestudeerde corner. Een paar minuten later was het wél raak. Mitchell van Bergen zette met een goede actie de aanval op, bediende Oufkir bij de tweede paal, en via diens schot/voorzet (vul zelf maar in) viel de bal voor de voeten van Lauritsen. Die was scherp en tikte de 1-0 binnen. Alweer de zesde treffer van de Noor met vertrekwens. Het moet wel heel gek lopen willen we hem in de winterstop niet kwijtraken voor een paar ton. Sparta had daarna de kans om uit te lopen. Na een prima aanval produceerde Duijvestijn slechts een rollertje.
Tweede helft
Sparta ging rusten met 1-0 en had tot dan toe eigenlijk best een aardige eerste helft neergezet. Maar na rust was het ronduit pover. Telstar was in de hele tweede helft de betere ploeg, punt. Sparta zette daar bijna niets tegenover. We kregen nog wel één enorme kans via invaller Van Aanholt. Ideaal momentje voor het bekende vingertje-op-de-mond. Maar in plaats van de beslissende 2-0 ramde hij de bal hoog over. Statement gemist, zullen we maar zeggen. (Behalve dan het statement dat hij voorlopig terecht op de bank zit.) Telstar probeerde in de slotfase nog een slotoffensief en met een beetje pech had daar gewoon de 1-1 uit kunnen vallen. Gelukkig hadden we te maken met een tegenstander met nogal beperkte kwaliteiten voorin, waardoor de drie punten op Spangen bleven.
Afdronk
Tot zover de wedstrijd zelf. Voor een uitgebreider verslag kunt u terecht bij Rijnmond of VoetbalPrimeur. Of, als u meer van de shorts bent, Teletekst pagina 822. Wij willen het hier even over een paar andere dingen hebben.
De sfeer op Het Kasteel. Die was tam. Zeker voor een zaterdagavondpot. Tegen Ajax zat er véél meer vuur in. De Spangenaren deden echt hun best om het publiek mee te trekken, maar het kwam niet los. Het helpt dan ook niet als er vanuit het hoekvak onverstaanbare liederen worden gezongen die vooral ter meerdere eer en glorie van zichzelf lijken te dienen. Steijn dan. Nog altijd onnavolgbaar in zijn wisselbeleid. Dat hij wandelaar Clement (die echt niks liet zien gisteravond) wisselt voor De Guzman is logisch. Maar waarom Van Aanholt voor Oufkir? Was dat zogenaamd voor de defensieve zekerheid? Want die zekerheid hebben we niet gezien. Ook leuk hoor, dat Santos nog minuten krijgt, maar geef die jongen dan tien minuten eerder een kans. Thorisson lijkt inmiddels helemaal uit beeld. En van Sambo en Duijvestijn mogen we ondertussen echt meer gaan zien.
Positief
Is er dan niks positiefs? Jawel hoor. We pakken gewoon weer drie punten. Dat blijft uiteindelijk het belangrijkste. Achterin staat het inmiddels een stuk stabieler sinds Quintero het plekje van Van Aanholt heeft overgenomen in de defensie. De Venezolaan speelde prima, op één schoonheidsfoutje na diep in de tweede helft (binnenkant dekken, Teo, dank je wel). Verder: Lauritsen staat inmiddels tweede op de topscorerslijst van de Eredivisie. Voor Weghorst, Van Wolfswinkel en Steijn. De Noor is gewoon WEER hardstikke belangrijk voor Sparta. Oufkir zakte na rust ver weg, maar dat kan gebeuren: het is gewoon prettig dat we weer een jeugdspeler hebben die blijkbaar moeiteloos meedraait op Eredivisie-niveau. En tenslotte: we staan na deze speelronde gewoon in het linkerrijtje. Minimaal achtste. Met 16 punten in de tas, na een competitiestart waarin we de traditionele top-drie én FC Twente én Utrecht al gehad hebben. Dat mag echt genoemd worden.
Wisselvallig Sparta
Toch blijft de grote vraag: waar is dit Sparta nou echt toe in staat? Uit bij Groningen speelden we gewoon heel goed. Net als in Deventer en thuis tegen Utrecht. En laten we de sterke fase na rust tegen Ajax niet vergeten. Maar daar staat tegenover dat we helemaal zijn weggetikt door PSV, Feyenoord, Twente en – godbetert – Heracles. Het is dus nog totaal geen stabiel verhaal. In dat licht is het misschien helemaal niet zo gek om je pijlen serieus op de beker te richten. Op een goede dag kunnen we het elke tegenstander lastig maken. En eerlijk is eerlijk: die beker is de enige prijs die Sparta ooit nog écht kan winnen. Of Steijn dat ook zo ziet? Waarschijnlijk niet, helemaal niet met een thuiswedstrijd tegen AZ die er ook al aankomt. Maar dat is allemaal voor later deze week. Voor nu: even genieten van het linkerrijtje en 16 punten.
Vooruitkijken
Er komt nu een (op papier) iets gemakkelijker programma aan, met onder meer wedstrijden tegen laagvliegers als PEC, Fortuna, NAC en Volendam. Dit Sparta moet daar gewoon punten kunnen sprokkelen. Het gevaar zit hem dan wel in een Willem II-scenario. Stel dat we de winterstop ingaan met een punt of 25 – en dat is absoluut niet onrealistisch – en vervolgens vertrekken Lauritsen en Kitolano. Dan is het helemaal niet ondenkbaar dat Nijkamp en Laros, met een blik op de ranglijst, de hand op de knip houden en we dan na de winterstop verder gaan zonder adequate vervangers. Sparta zonder Lauritsen. Je kunt het je eigenlijk niet voorstellen. Want laten we eerlijk zijn: het hele spel van Sparta leunt al jaren op hem. Maar goed. Dat zijn zorgen voor het nieuwe jaar.
Voor nu eerst deze week overleven. Eerst graag Groningen uit de beker wippen. En daarna na Sparta – AZ gewoon vijfde staan. Dat lijkt ons een prima planning.