Lars Veldwijk doet vandaag een boekje open wat hem is overkomen bij Sparta. Het is nogal tranen met tuiten wat de stoere Veldwijk doet. In plaats van je gewoon te focussen op het hier en nu, je zegeningen als profvoetballer voor lief te nemen, schijnt het nogal lastig te zijn voor Lars om zijn vertrek bij Sparta te laten voor wat het is geweest. Effe natrappen op zijn Larsiaans.
In VI staat een pittig interview waarbij Lars Veldwijk niet schuwt grote woorden te gebruiken. Hij is het oneens hoe Sparta en met name trainer Henk Fraser hem behandeld heeft.
Aanvankelijk kon de getatoeëerde spits nog wel begrip hebben dat hij aan het begin van dit seizoen niet in de basis stond, maar dan kwam al snel een einde aan. Veldwijk werd volgens zijn eigen zeggen vanaf het begin anders behandeld dan het seizoen daarvoor.
Volgens Veldwijk was elke vorm van respect verdwenen. En dat doet het alfa-mannetje Lars Veldwijk natuurlijk wel wat! Respect, dat is wat telt als je de grote voetbalmeneer bent.
Daarnaast moest Veldwijk ook nog een transfersom opbrengen. Ook dat vond Lars niet heel erg eerlijk en voelde zich als het ware naar de uitgang geduwd. “De transfersom die ik moest opbrengen, was een probleem voor andere clubs. Dat Fraser ineens vergeten leek wat we het seizoen ervoor samen bereikt hadden, hoe ik hem had geholpen als spits en als aanvoerder, raakte me. In plaats van loyaliteit kreeg ik een dolk in mijn rug.”
Henk Fraser pareert de kritiek van Veldwijk op een manier die veel verstandiger is dan hoe Veldwijk zich uit: Hij geeft Veldwijk de complimenten over zijn inzet in het promotieseizoen en zijn aandeel hierin. Fraser wil geen welles/nietes spelletje gaan spelen over wie er gelijk heeft. Wat hij wel meldt is het volgende:
“Wij hebben Lars weer een platform gegeven. Daardoor heeft hij uiteindelijk ook een transfer kunnen maken naar Zuid-Korea. Inhoudelijk kan ik op zijn kritiek volgens mij met één opmerking volstaan: Ragnar Ache en Halil Dervisoglu hebben Lars simpelweg ingehaald. Mede tijdens zijn afwezigheid in de zomer, hebben die jongens hun kans gepakt. Dát is de kern van het verhaal.”
“Lars legt nu de link met zijn privéleven, dat ik daar moeite mee zou hebben. Maar niets is minder waar. Als ik naar mezelf kijk, is dat misschien wel een punt waarin ik niet zo goed ben als trainer. Ik ben totaal niet geïnteresseerd in het uitgaansleven van mijn spelers. Ik heb geen Instagram en al die andere onzin, ik volg het niet en het boeit me niet”, benadrukt Fraser. “Wat je privé doet, interesseert mij geen reet. Als je maar presteert tijdens trainingen en wedstrijden, dat is het enige wat telt. Tot slot, neem van mij aan: er is geen trainer die zijn beste speler ernaast zet.”
Lars Veldwijk heeft inderdaad de nodige betekenis gehad in het seizoen dat Sparta wist te promoveren. Hij scoorde de nodige doelpunten en was in de nacompetitie samen met Adil Auassar de dragende kracht achter de promotie. Wat jammer is dat deze prestatie nu teniet wordt gedaan door het ongenoegen van Lars Veldwijk. Het helpt Sparta niet verder, Fraser niet verder en zeker Lars Veldwijk niet verder. Het is achteraf je eigen gelijk willen halen. Dergelijke spelers worden meestal als lastig bestempeld en clubs zullen zich een aantal keren achter de oren krabben om een persoonlijkheid zoals Lars Veldwijk aan zich te binden.