Het is 11 november 1970, de “Derby aan de Maas”: Sparta tegen Feyenoord. Halverwege de tweede helft raakt Feyenoord-doelman Eddy Treijtel met een hoog schot een meeuw die over het veld vliegt, waar hij vrolijk en nietsvermoedend rondcirkelde. Het dier wordt dodelijk geraakt en valt op het veld.
Sparta-speler Hans Eijkenbroek pakt het dode dier bij de vleugels op en gooit het over de zijlijn voor de VIP-tribune. Wat er daarna gebeurt zal waarschijnlijk voor altijd in de mist van de geschiedenis blijven gehuld. Sommigen zeggen dat een Sparta-medewerker het dode dier meenam. Anderen zeggen dat een Feyenoord-supporter het dier na afloop van de wedstrijd meenam. Feit is echter dat beide clubs een zeemeeuw in hun museum hebben en claimen de enige echte zeemeeuw te bezitten.
Verrassend genoeg is er nog geen criminologisch-medisch onderzoek geweest.
Tot zover het deel van het verhaal dat bekend is. Maar er is een onbekende kant, want het gaat er niet alleen om hoe de clubs of de fans met dit verhaal zijn omgegaan, maar ook hoe de vogels met dit bloedbad zijn omgegaan. En er was een duidelijk signaal afgelopen weekend in de wedstrijd tegen Fortuna: de revanche van de reiger.
Maar eerst dit. Na die verschrikkelijke aanval in november 1970 besloten de meeuwen om revanche te nemen. Omdat het adres van Eddy Treijtel niet kon worden gevonden, maar er wel een nauwkeurig beschrijving van hem beschikbaar was, werd besloten om donkerharige mannen als doelwit te nemen, die sindsdien met opvallende regelmaat worden getroffen door meeuwenkeutels uit de lucht. Dit is mij zelf ook een paar keer overkomen. Bedankt, Eddy.
Het zoeken en poepen ging tientallen jaren door, maar zonder succes. De ene generatie meeuwen volgde de volgende op. De echte Eddy werd nooit gevonden.
Een paar weken geleden had een reiger een geniaal idee: de daders worden altijd teruggetrokken naar de plaats van het misdrijf! Daar moet Eddy gevonden worden!
Zei hij en vloog weg naar het Kasteel.
Het was nu avond, zaterdag 30 maart 2024. De reiger herkende van een afstand dat er een voetbalwedstrijd aan de gang was op het Kasteel. En hij herkende dat de keeper donker haar heeft. Perfect. De darmen zijn gevuld, het geweer is geladen, een decennialange oneer kan eindelijk worden gewroken.
De reiger maakt nog een paar rondjes boven het stadion tot het moment daar is: net als toen, halverwege de tweede helft vliegt de reiger het stadion in. Veel fans zien het dier boven het veld, een geroezemoes verspreidt zich. De reiger geniet van zijn verschijning en kijkt trots naar links en rechts. Dan richt hij zijn blik op de keeper. Als hij boven hem is, lost hij zijn lading, die hij al dagen voor dit moment bewaart. Als hij leeg is, wint hij snel weer hoogte met een paar vleugelslagen om over het dak van de Denis Neville-tribune te ontsnappen. Tevreden hoort hij het gelach van het publiek achter zich.
Toch is de missie van de reiger mislukt:
Ten eerste heeft hij de trekker te laat overgehaald. Het schot miste net de keeper. Ten tweede was het niet Eddie Treijtel, zelfs geen Feyenoord-doelman, maar een onschuldige keeper van Fortuna Sittard.
Zal de meeuw van toen nooit gewroken worden?
De Sparta Supportersvereniging heeft het probleem nu aangepakt en traint meeuwen om op mensen in Feyenoordshirts te schieten. Eddie Treijtel zal er op een gegeven moment ook wel bij betrokken zijn. En zo niet, dan is dat ook prima.