Er ging geen golf van euforie door Het Kasteel, maar opluchting was er des te meer. Na weken van frustratie en gemor voelde Sparta eindelijk weer als Sparta: hard werken, kansen afdwingen en drie punten pakken. De 1-0 zege op Telstar was geen spektakelstuk, maar wel een bevestiging dat de ploeg van Steijn de controle terugvondt, met discipline, herkenbaar spel en een spits die opnieuw het verschil maakt.

De wederopstanding begint bij eenvoud

Steijn koos tegen Telstar niet voor experimenten. Geen verrassende formaties, geen rare omzettingen. Gewoon een solide 4-3-3, met duidelijkheid voor iedereen. En dat werkte. De eerste helft was Sparta zoals Sparta hoort te zijn: compact, geduldig, en klaar om toe te slaan bij fouten van de tegenstander.

Dat klinkt misschien saai, maar het is een teken van groei. Waar het elftal eerder dit seizoen te wisselvallig was, zien we nu weer een herkenbaar patroon. Het middenveld met Baas en Clement begint automatismen te ontwikkelen. De verdediging met Young en Martins Indi straalt rust uit. En Drommel, aanvankelijk bekeken met lichte scepsis, groeit langzaam in zijn rol als betrouwbare sluitpost.

Ook de fans voelden dat verschil. Wie zaterdagavond niet in Het Kasteel was, volgde de wedstrijd via livestreams en apps, vaak met één oog op de cijfers. De oddslijnen bij populaire bettingapps schommelden flink, vooral na Lauritsens openingsdoelpunt. 

Op sociale media deelden supporters hun voorspellingen en statistieken, terwijl sommigen zich verdiepten in de analyses op de officiële Esports Insider site, een platform dat steeds vaker wordt geraadpleegd door sportliefhebbers die verder willen kijken dan alleen de uitslag. De site publiceert toegankelijke uitleg over odds, kansberekening en bankroll-beheer, maar ook verdiepende artikelen over verantwoord wedden en de invloed van data op moderne sportbeleving. Het is geen goksite, maar een kennisbron waar cijfers, context en inzicht samenkomen.

Lauritsen en Oufkir: de chemie van Spangen

Wat opvalt, is hoe goed Lauritsen en Oufkir elkaar beginnen te begrijpen. De Noor scoort, Oufkir jaagt en creëert ruimte. Het is niet altijd verfijnd, maar het werkt. De tandem had tegen Telstar meerdere keren succes kunnen hebben als de afronding iets scherper was geweest.

Hun samenwerking belichaamt waar Sparta voor staat: arbeid, energie en loyaliteit aan het plan. Geen vedettegedrag, maar simpelweg doen wat nodig is. En dat maakt dit elftal sympathiek. Het publiek voelt dat ook: na elke sprint en na elk duel van Oufkir gaat er een golf van waardering door de tribunes.

De kracht van het collectief

Sparta beschikt niet over de duurste selectie, maar het collectief is sterk. Spelers als Van Bergen, Duijvestijn en Baas werken zich stuk voor de ploeg. Zelfs invallers als De Guzman en Van Aanholt voegen iets toe zodra ze het veld betreden. Dat geeft Rijsdijk ruimte om te variëren zonder dat het elftal uit balans raakt.

Toch blijft het gevaar dat Sparta te vaak terugvalt in behoudend spel zodra het op voorsprong komt. Tegen Telstar had het duel allang beslist kunnen zijn. Die drang om door te drukken, om écht te killen, moet de volgende stap worden. Want wie Europees voetbal ambieert, hoe voorzichtig die droom ook is, zal met meer lef moeten spelen.

De komende weken als lakmoesproef

In december wacht in de comeptitie een reeks belangrijke duels, thuis tegen NAC en Heerenveen en uit tegen Volendam. Sparta kan het zich niet veroorloven om elke week een ander gezicht te tonen. Tegen deze ploegen zal Sparta moeten laten zien . De basis is goed, maar de marge klein.

De rol van Steijn: rustig bouwen, niet overhaasten

Maurice Steijn verdient krediet. De trainer heeft de selectie niet volledig naar zijn hand kunnen zetten, maar wel structuur gebracht. Hij houdt vast aan principes, druk op de bal, compact staan, werken voor elkaar, en dat betaalt zich nu uit.

In interviews straalt hij rust uit, iets wat in Spangen wordt gewaardeerd. Geen loze beloftes, geen grote woorden. Gewoon werken aan verbetering. En dat past bij de identiteit van Sparta: groeien in stilte, zonder poeha.

De supporters: trouw, kritisch en hoopvol

Wie zaterdagavond in Het Kasteel was, zag het verschil tussen mopperen en meeleven. De supporters weten dat dit Sparta niet altijd mooi speelt, maar ze zien wél dat het elftal wil. En in Rotterdam-West is dat de basis voor alles.

De sfeer was niet uitzinnig, maar wel warm. Het applaus voor de jonge invaller Santon, het gejuich bij elke sliding van Sambo, het zegt genoeg. Dit Sparta leeft weer, en dat voel je. Als het elftal weer gaat knokken als tegen Telstar, dan komt het geloof vanzelf terug.

Blik op de toekomst

Wat kan dit Sparta nog bereiken? Een realistische blik zegt: eindigen tussen plek 6 en 9. Maar met een fitte Lauritsen, een stabiele defensie en groeiende automatismen mag er stilletjes gedroomd worden van meer.

De komende maanden zullen bepalen of Sparta zich ontwikkelt tot stabiele subtopper of dat de club blijft hangen in de middenmoot. Het verschil zit hem in de details: scherpte voorin, concentratie achterin en vertrouwen in het plan.

Een winterstop met rust en gericht beleid kan het verschil maken. Misschien nog een versterking voorin, misschien iemand op het middenveld die wat extra creativiteit brengt. Maar overhaasten hoeft niet. Sparta heeft eindelijk weer een fundament om op te bouwen.

De geest van Het Kasteel

Sparta wint weer, ademt weer, leeft weer. Geen wonder dat supporters voorzichtig glimlachen bij het verlaten van het stadion. Niet omdat alles perfect is, maar omdat het gevoel terug is dat dit elftal ergens naartoe werkt.

De overwinning op Telstar was geen hoogtepunt van het seizoen, eerder een signaal. Een teken dat Sparta de weg omhoog opnieuw heeft gevonden. En dat is precies waar het in Spangen om draait: geloof, strijd en vooruitgang.

De toekomst lonkt. En dit keer voelt het alsof Sparta er écht klaar voor is.